Sprikitik

Nuon, ang problema mo lang
Tuwing katanghaliang tapat
Hostage ka ni nanay at di makapaglaro
Kelangang isubsob ang sarili sa yellow na Mag-aral at Bumasa
“Bababa ka ba? Oo baba na”

Sa isang iglap ng mata grade 6 ka na
March at graduation na
Puting puting toga at parang ibuburol
Sa long sleeves at sedang itim na pantalon
Habang ang itim na langit na pinalamutian
Ng lilang buwang hinahabi ang malungkot na ulap
Iyong pinapangarap kung anong magiging papel mo sa mundo.

Laro lang ng laro pagkat pag tungtong mo sa high school
Pormatiks ka na, lahat ng uso kelangan mong sumabay
Pag di nakiuso, baduy, di ma-appeal sa chicks
Mushy poems that can penetrate the heart
Kelangan ng eye galsses kahet di myopic para magmukhang smart
Bad trip talaga pag tinubuan ng warts

College life is the awakening
That life is not an apple
But a struggle to serve the people
And the world is very much praning –
The contradictions and philosophical underpinnings
Of a world where wealth is concentrated to a handful few
Becoming aware of this, subversive u are viewed.

Pero di lang ideyalismo ng kabayanihan meron sa college life
Collage ang college na isang di maintindihang sining
Andyan ang pakikipagsapalaran sa dimonyo katulong
Ang punyal ni San Miguel at mga balang kalamansi at
Isang pitsel na tubig upang labanan ang pait
Matinding pait. Mapapangiwi ka’t papangit
Pero pag di ka tumagay nakakakainggit
Ang barangay ng mga psychedelics na nakapiit!

Nandyan din ang lovelife Di na
“JAPAN – Just always pray at night” ang dialogue
Pa-deep na ang mg poems – habang di ka naiintidihan
Lalong feeling deep ka!
Tapos, tapos na college
(Minsan may post-graduate, pero extension
lang yun ng college days)


Pag nagtrabaho ka na,
Parang tapos na din ang buhay mo
Alipin ka na ng masalimuot na kamunduhan
Na ang alam mong mali nagiging tama
Ang alam mong pangit nagiging maganda
Ang alam mong serbisyo, nagiging pangsarili
Ang alam mo, nagiging di mo alam
Nagiging alipin ng salapi
Para may pangtustos sa pamilya.

Pag nagtrabaho ka na
Tapos na ang kwento
Tang na.



You can even reduce to a single sentence the decades you spent working. Pathetic.